سكوت و پایان عصر
سكوت و پایان عصر یهودیان در هر پاییز جشن یك هفته‌ای را برگزار می‌كنند ما آن را عید خیمه‌ها ، سایبان‌ها یا در زبان عبری سكوت می‌نامیم . مطابق كتاب‌مقدس ، این عید به عنوان آخرین عید سال كه خداوند در شریعت موسی به ما داده است ، می‌باشد . از لحاظ تاریخی این جشن یادآور آخرین برداشت محصول سال می‌باشد . اما در طول قرون متمادی ، ما یهودیان به سكوت به عنوان چیزی بیش از جشن برداشت محصول نگریسته‌ایم . ما همیشه آنرا به عنوان تصویری از برداشت آخر انسان توسط خدا – برداشت پیروان خدای واحد حقیقی از تمامی ملت‌های روی زمین دانسته‌ایم . به همین دلیل خداوند توسط زكریای نبی در مورد جشن سكوت در آینده چنین توضیح می‌دهد . " و واقع خواهد شد كه همه باقی‌ماندگان از جمیع امت‌هایی كه به ضد اورشلیم آیند ، هر سال بر‌خواهند آمد تا یهوه صبایوت پادشاه را عبادت نمایند و عید خیمه‌ها را نگاه دارند . " (زكریا ۱۴: ۱۶)
جشن خیمه‌ها همیشه به زمانی در آینده – شاید آینده‌ای نزدیك كه خداوند كارش را در این نسل به پایان برساند و ملكوتش را بر زمین برقرار نماید ، و در میان قومش در دوران عدالت و سلامتی ساكن شود . " خیمه زند . " شاید بیش از هر عید دیگری ، عید خیمه‌ها اشاره به زمانی دارد كه یاشوا ، مسیح عیسی در جلال به عنوان شاه شاهان و رب‌الارباب ، پادشاهی خواهد نمود . اما قبل از اینكه به این امید مسلم نظری بی‌افكنیم بیایید ، سخنان موسی را در تورات كه عید سكوت را تشریح می‌نماید ، بخوانیم :
" و خداوند موسی را خطاب كرده گفت : …. در روز پانزدهم این ماه هفتم ، عید خیمه‌ها ، هفت روز برای خداوند خواهد بود . در روز پانزدهم ماه هفتم چون شما محصول زمین را جمع كرده باشید ، عید خداوند را هفت روز نگاه دارید ، در روز اول ، آرامی سبت خواهد بود ، و در روز هشتم آرامی سبت . و در روز اول میوه درختان نیكو برای خود بگیرید و شاخه‌های خرما و شاخه‌های درختان پر‌برگ ، بیدهای نهر و به حضور یهوه خدای خود هفت روز شادی نمایید . و آن را هر سال هفت روز برای خداوند عید نگاه دارید ، برای پشت‌های شما فریضه‌ای ابدی است كه در ماه هفتم آن را عید نگاه دارید . هفت روز در خیمه‌ها ساكن باشید ، همه متوطنان در اسرائیل در خیمه‌ها ساكن شوند . تا طبقات شما بدانند كه من بنی‌اسرائیل را وقتی كه ایشان را از زمین مصر بیرون آوردم در خیمه‌ها ساكن گردانیدم . من یهوه خدای شما هستم . (لاویان ۲۳: ۳۳ و ۳۹-۴۳)"
مطابق كلام خدا ، خداوند به ما تعلیم می‌دهد تا میوه درختان نیكو مانند خرما و بید را با شاخه‌هایشان جمع كنیم و با تكان دادن آن شاخه‌ها در حضور خداوند وجد نماییم . مردم ما امروز هم شاخه‌های درخت خرما و بید و درختان پر‌برگ را جمع كرده و همه را در یك جا دسته‌بندی كرده و آنرا ایولاو می‌نامند . (Iulav) درخت خرما نشان‌دهنده ستون فقرات ما ، بید نمایانگر لب‌های ما ، گیاه مورد نشان‌دهنده چشمان ما است . با جمع كردن آنها با یك میوه مركبات آنرا etrog (اتروگ) می‌نامیم كه نشانگر قلب ماست ، ما اینها را با یكدیگر تكان می‌دهیم كه نشانگر شادی و ستایش شخصی از خداست با تمامی قلب ، روح ، فكر و قوت . كتاب‌مقدس همچنین ما را خاطر نشان می‌كند كه خیمه‌های موقتی برای هفت روز بنا كنیم كه نشانگر این است كه چگونه خداوند ، زمانی كه ما به مدت چهل سال در بیابان سرگردان بودیم ، تمام احتیاجات ما را بر‌آورده نمود .
چهارده قرن پس از اینكه خداوند این مسائل را به وسیله موسی به ما خاطر نشان كرد ، در زمان مسیح عیسی یك جشن زیبای libation (ریختن شراب به نشانه هدیه به خدا) یا ریختن آب به وجود آمد كه همیشه در روز آخر عید برگزار می‌شد ، روزی كه Hashanah Rabah خوانده می‌شد . در آن روز ، كاهنان به طور دسته‌جمعی از كوه معبد تا حوض سیلوام را طی می‌كردند . در آنجا ، آنها مقدار بسیار زیادی آب را به وسیله كوزه‌های طلایی می‌ریختند . و هنگامی كه به كوه معبد بر‌می‌گشتند ، آب را بر روی زمین می‌ریختند ، در حالی كه مردم فریاد هوشیعانا ، ما را نجات بده ! " سر می‌دادند .
از یك نظر جشن ریختن آب دعایی بود به سوی خدا تا زمین را به وسیله باران و ثمردهی در سال جدید ، بركت دهد . اما با نظری بسیار دقیق‌تر درك می‌كنیم كه این جشن فریاد قلبی نزد خداست تا روح‌القدسش را بر روی تمامی امت‌های زمین بریزد ، تا مردم زمین از زن و مرد نزد خدا برای نجات از گناهانشان كه تنها خداوند می‌تواند آنرا به انجام رساند ، فریاد برآورند . به خاطر همین است كه زكریای نبی می‌فرماید : " .. و در آن روز ، آب‌های زنده از اورشلیم جاری خواهد شد كه نصف آنها به سوی دریای شرقی و نصف دیگر آنها به سوی دریای غربی خواهد رفت … و یهوه بر تمامی زمین پادشاه خواهد بود . " (زكریا ۱۴: ۸ و ۹)
سكوت همیشه قلب‌ها و امیدهای ما را به زمان سلطنت مسیح بر‌می‌گرداند – زمانی كه خداوند كار نجات خود را در این نسل به پایان رسانیده و سلطنتش را بر روی زمین برقرار می‌سازد ، زمانی كه خداوند خودش در میان مردمی كه نجات یافته‌اند از هر امتی ، زبانی یا قومی ساكن خواهد شد . Iulav و etrog را مد نظر داشته باشید . اینها نه تنها نشانگر پرستش شخصی خدا با تمامی زندگی ، نفس و وجود است بلكه نمایانگر بشریت است كه از هر گوشه جهان به وسیله ایمان به مسیح عیسی با یكدیگر متحد شده‌اند .
خیمه‌ها را مد نظر قرار دهید . آنها نه تنها نمایانگر مراقبت و محافظت خدا از ماست ، زمانی كه در بیابان سرگردان بودیم بلكه نمایانگر دعوت خداوند از هر كدام از ماست تا به وسیله رابطه‌ای شخصی با ایمان به یاشوا مسیح تا به ابد با او ساكن شویم . اگر بتوانیم رابطه میان عید خیمه‌ها و عصر مسیحایی را درك نماییم . می‌توانیم بفهمیم كه چرا زمانی كه عیسی بر روی الاغی وارد اورشلیم می‌شد مردم آنچنان شور و فریادی را به راه انداختند ، زیرا كه او در حال به انجام رسانیدن نبوتی درباره مسیح بود كه در زكریا اینگونه ذكر شده است . " ای دختر صیهون بسیار وجد بنما و ای دختر اورشلیم آواز شادمانی بده ! اینك پادشاه تو نزد تو می‌آید . او عادل و صاحب نجات و حلیم می‌باشد و بر الاغ و كره بچه الاغ سوار است . " (زكریا ۹: ۹) مردم در هنگام ورود عیسی به اورشلیم چه عكس‌العملی نشان دادند ؟ در انجیل یوحنا ، كلام خدا چنین می‌فرماید :
" فردای آن روز چون گروه بسیاری كه برای عید آمده بودند شنیدند كه عیسی به اورشلیم می‌آید ، شاخه‌های نخل را گرفته به استقبال او بیرون آمدند و ندا می‌كردند هوشیعانا مبارك باد پادشاه اسرائیل كه به اسم خداوند می‌آید . " (یوحنا ۱۲: ۱۲-۱۳)
اگر بتوانیم رابطه بین عید خیمه‌ها و دوران آمدن مسیح را درك نماییم . می‌توانیم بفهمیم كه چرا پطرس رسول زمانی كه برای لحظه‌ای عیسی را با جلال ملكوت خدا دید چنان عكس‌العملی نشان داد . پطرس چه گفت ؟ این قسمت از كلام خدا را از انجیل متی بخوانیم . " اما پطرس به عیسی متوجه شده گفت كه خداوندا ، بودن ما در اینجا نیكوست ! اگر بخواهی ، سه سایبان در اینجا بسازیم ، یكی برای تو و یكی به جهت موسی و دیگری برای الیاس . " (متی ۱۷: ۴)
اگر بتوانیم رابطه میان عید خیمه‌ها و دوران آمدن مسیح را درك كنیم . می‌توانیم بفهمیم كه چرا عیسی گفت كاری را كه در عید خیمه‌ها ، در روز آخر عید انجام داده است مانند همان كار كاهنان است كه بر روی زمین آب می‌ریزند . او چه گفت ؟ كلام خدا را از انجیل یوحنا بخوانیم . " و در روز آخر كه روز بزرگ عید بود ، عیسی ایستاده ، ندا كرد و گفت : هر كه تشنه باشد نزد من آید و بنوشد . كسی كه به من ایمان آورد ، چنانكه كتاب می‌گوید از بطن او نهرهای آب زنده جاری خواهد شد . " (یوحنا ۷: ۳۷-۳۸)
بله سكوت ما را به سوی زمان شگفت‌انگیزی كه ایمانداران از هر امتی هر سال برای پرستش پادشاه و جشن سایبان‌ها جمع خواهند شد ، هدایت می‌كند . اما قبل از اینكه بتوانیم مسیح را بپرستیم ، باید قلب خود را به او بسپاریم . باید نزد او برای نجات از داوری گناهان‌مان فریاد بر‌آوریم ، همانگونه كه ۲۰۰۰ سال پیش آن جمعیت به سوی او فریاد بر آورد " هوشیعانا مبارك باد پادشاه اسرائیل كه به اسم خداوند می‌آید ! " آیا نزد مسیح عیسی فریاد برآورده‌اید ؟ آیا می‌توانید با شادمانی ، با تمامی قلب و روح ، فكر و قوت‌تان او را بپرستید چون از او درخواست كرده‌اید تا شما را آمرزیده و گناهان‌تان را ببخشد ؟ آیا می‌توانید با شادی و امید به روزی بنگرید كه او به عنوان حاكم و پادشاه بر روی تمامی زمین خواهد بود ؟
امروز با این دعای ساده نزد او دعا كنید :
" خداوندا ، می‌‌دانم كه گناهكارم ، اما ایمان دارم كه عیسی به خاطر پرداخت فدیه گناهان من ، مرد و از مردگان قیام نمود . مرا ببخش و از داوری گناهانم و از اضطراب این عصر ، نجات ده . متشكرم كه دعایم را شنیدی . در نام عیسی . آمین . "